Trijn Pranger (52) uit het Drentse Annen voelde zich al jaren niet lekker. Weinig energie en moe, maar niemand die iets kon vinden. Totdat twee jaar geleden de ommekeer kwam. Dankzij Lifelines.
Trijn: “Ik kwam niet meer van de bank af, was altijd moe en kreeg last van hoofdpijn. Dan denk je eerst nog: Trijn, je hebt het te druk, je moet meer sporten, dat zei de huisarts ook, en aan je conditie werken. Dus dan denk nog: het zal wel psychisch zijn.” Maar het werd steeds extremer en wekelijks een migraine aanval werd heel normaal. Ze blikt terug: “Mijn leven bestond letterlijk uit werken en slapen. Van één tot vier uur ’s middags lag ik op bed. Ik had nergens meer zin in of energie voor. Achteraf was ik een tikkende tijdbom.“
Dat was twee jaar geleden. Toen werd zij als deelnemer van Lifelines opgeroepen voor controle. Per toeval was ze deelnemer geworden, want de huisarts had haar destijds op de valreep nog uitgenodigd om mee te doen aan Lifelines. “Op mijn vijftigste verjaardag ontving ik een brief van Lifelines dat er iets niet in orde was met het hartfilmpje. Toen begon eigenlijk mijn nieuwe leven.”
“Tijdens de reguliere check bij Lifelines, dat was begin 2014, is mijn hartafwijking ontdekt”, blikt ze terug. “Ik ben direct doorgestuurd en geopereerd. Er werd een lekke hartklep geconstateerd en ook bleek tijdens de operatie een ernstige verwijding van de aorta.” Tijdens de operatie in het UMCG, die met elkaar door complicaties bijna twaalf uur duurde, kreeg Trijn een nieuwe hartklep en aorta. “Hoe anders had dit kunnen aflopen, als ik niet had meegedaan? Mijn kwaliteit van leven was zo laag. ‘Hoe kom ik de dag door?’ dacht ik steeds. Tegenwoordig kom ik juist tijd te kort!”
De reden om aan Lifelines mee te doen is voor Trijn, zoals veel deelnemers van Lifelines tweeledig. “Ik wil meehelpen aan onderzoek, zodat we allemaal gezonder oud kunnen worden. En natuurlijk is het ook een check voor mezelf. Ik vul ook trouw iedere keer de vragenlijsten in. Omdat ik mijn hartafwijking waarschijnlijk erfelijk is, vind ik het wel jammer dat mijn dochters niet meedoen.“
Trijn: “Nu ruim een jaar na de operatie voel ik me zo ontzettend fit! Wat ben ik toch blij dat ik op de valreep een uitnodiging van mijn huisarts kreeg om mee te doen aan Lifelines. Mijn leven is zo ontzettend veranderd! Alles wat me voorheen moeite kostte, is nu geen probleem en normaal geworden. Nu herinnert mijn partner me er nog wel eens aan: ‘Trijn, doe een beetje rustig, je bent een hartpatiënt!’. Ik kan weer paardrijden, ik sport twee keer in de week en ben veel vrolijker.” Van een bankzitter die nergens meer energie voor had tot een actieve vrouw die het leven weer ziet zitten. Ze besluit: “Het voelt heerlijk. Geen medicijnen meer en ik kan weer alles. Ik ben oprecht gelukkig. In mijn geval kan ik ook echt zeggen: ik leef nog dankzij Lifelines…”